Umur Özer

Geleneksel tarihyazımında Roma İmparatorluğu'nun çöküşü, klasik dünyanın ve bir bakıma "uygarlığın çöküşü" olarak kabul edilmektedir. Bu yıkımın ardından, bilhassa Avrupa'da, "Romanistas"tan geriye kalan yegane kurum ise kilise olacaktır.

Konstantin icraatlarıyla, imparatorluk ve kiliseyi Roma'nın yıkılışına dek sürecek şekilde birbirine bağlayan en önemli adımları atmıştır ve seçimi, tarihsel olarak tayin edicidir. Kilise, Roma'nın karizmasıyla çok büyük kazanımlar elde etmiştir. İmparatorluk açısından ise bu etki, daha sınırlı bir ölçektedir. Bütün bunların sonucunda Konstantin'in (çok da farkında olmadan) Hristiyan Avrupa'nın ve bir bakıma modern dünyanın temellerini attığını söylemek zannımca münasip olaca

Kartaca Kraliçesi Dido ya da bir diğer ismiyle Elissa ise, annesinin erkek kardeşi ve bir Herkül kültü rahibi olan Acerbas ile evlendirilir. Sur halkının indinde Herkül rahibi, kralın ardından en yüksek statüye sahip olan kimsedir ve binaenaleyh toplum nazarında mezkur makamın ehemmiyeti büyüktür.

Gaius Julius Caesar, tüm zamanların en yetenekli generallerinden biri olmak ile kalmayıp aynı zamanda Roma Cumhuriyeti'nde en yüksek yetkeyi ele geçirmiş, hiçbir zaman kral titrini kullanmasa da pratikte hükümdarlık mertebesine ulaşmış bir politikacı ve devlet adamıdır.

Bu söylemin akabinde Doğu Kilisesi'nin Batı Kilisesi'nden (Katolik (Roma - Latin) / Ortodoks (Doğu - Yunan) Kiliseleri'nin) ayrılması gerektiğine yönelik doğu kanadında düşünceler hasıl olmuş, papalığın Batı'daki etkisi ise gittikçe artmıştır; nihayetinde Doğu, Mihail Kirularios'un ortaya attığı mezhep ayrılığı (1054) fikri ile beraber papalığın yargılama yetkisini tanımaz hale gelmiştir.