Umur Özer

Yeni Babil İmparatorluğu' nun oldukça fırsatçı bir oluşum olduğu pekala söylenebilir: Suriye ve Doğu Akdeniz'in yeni efendileri olan Babil kralları, Asurluların fiili varisleridir. MÖ 7. yüzyılın sonlarına doğru batı tarafındaki başlıca düşmanları ise Mısırlılardır.

Aslına bakılırsa Hristiyanlık, MS 50'lerde Doğu Roma İmparatorluğu'ndaki şehirlerin sinagoglarında ve halka açık oditoryumlarında vaaz veren gezgin bir mistik tarafından kurulmuştur.

"Beş İyi İmparator"dan biri olarak kabul edilen ve 117–138 yılları arasında hüküm süren Publius Aelius Hadrianus, selefi olan Traianus gibi İspanyol kökenli bir Romalıdır. Aslına bakılırsa iki adam akrabadır ve Hadrianus babasının ölümünün ardından, henüz 10 yaşındayken Traianus'un himayesine verilmiştir. Bir zaman sonra, yani 24 yaşına geldiğinde Hadrianus, hamisinin yeğeninin kızı olan Sabina ile evlenmiş ancak bu, duygusal yakınlık ya da anlaşmazlıkların olmadığı, geleceği

MS 41 ile 54 yılları arasında hüküm süren dördüncü Roma imparatoru Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, yanlış bir şekilde aptal ve görece tecrübesiz olduğunu varsayan düşmanları tarafından kolaylıkla bir budala gibi karikatürize edilmiştir.

Spartacus son bir hamleyle, diğer Roma orduları ona katılmadan evvel Crassus' u savaşa çekerek kuşatmayı yarmayı dener ve kişisel şan ile şöhretin her şey demek olduğu Geç Cumhuriyet Roması' nın Primus İnter Pares' i olmak isteyen Crassus, bu teklifi geri çevirmez.

Mısır Uygarlığı' ndaki ilk yerleşimlere dair buluntular bize belli bölgelere özgü kültürel modellerden oluşan grupların teşkil ettiği heterojen bir tablo sunar.